5 juli 2022

Cindy kreeg een longembolie

Cindy de Wijs (48) kreeg in 2020 na een trombosebeen ook een longembolie. Pas na een jaar kreeg zij weer wat energie terug.

“April 2020 kreeg ik een zweepslag in mijn kuit. Ik moest van de huisarts rust houden. Op een ochtend zag ik dat ik een trombosebeen had. Ik wist het gewoon, terwijl ik er nog nooit een heb gezien.

De huisarts stuurde me door naar het ziekenhuis voor een echografie. Al in de gang kwam de verpleegkundige naar me toe en stuurde me rechtstreeks naar de eerste hulp. Ik moest een nacht blijven en kreeg bloedverdunners.

Longembolie ondanks antistolling

Die avond werd ik op het toilet niet goed. Nog net voor ik mijn bewustzijn verloor, kon ik aan het touwtje trekken voor hulp. Toen ik weer bijkwam lag ik op de grond, omringd door artsen en verpleegkundigen. Het was heel eng, want ik was heel benauwd en hapte naar adem.

Al snel lag ik op de ic. Ik had een longembolie. Die nacht was heel moeilijk. Ik had flashbacks en was bang. Daarna moest ik nog 4 dagen op de gewone afdeling blijven.

De impact

In de maanden na mijn opname moest ik alles weer opbouwen. Van even naar de keuken lopen werd ik al zo moe. Ik was steeds uitgeput. Pas na een jaar had ik het gevoel dat mijn energie en conditie weer normaal waren. Ik had geluk dat ik vanwege chronische pijn ACT-therapie mocht volgen in die periode, want daardoor kon ik het een plekje geven. Soms heb ik nog wel een piep in mijn oren. Dat heeft vaak ook met stress te maken. Verder moet ik nu levenslang antistollingsmiddelen slikken en een steunkous dragen.

De arts zei dat het door de pil kwam, dus daar ben ik acuut mee gestopt. Ik kwam daarna meteen in de overgang. Ik deel mijn verhaal ook, omdat ik vind dat artsen vrouwen moeten informeren over de risico’s van de pil en de alternatieven.”