6 september 2022
Engelien kwam maar niet van haar benauwdheid af
“Dit is niet goed, ik ga straks dood!” Dat was wat Engelien Bareman dacht toen ze het plotseling vreselijk benauwd kreeg. Ze was de hond aan het uitlaten, maar kon de straat niet eens meer oversteken. Engelien bleek meerdere longembolieën te hebben.
Engelien: “Ik had mijn eerste kerst met mijn vriend heel anders voorgesteld. In plaats daarvan lag ik in het ziekenhuis. Ik kreeg bloedverdunners en moest lang revalideren. Toch kwam ik niet van mijn benauwdheid af. Ik voelde aan alles dat er iets niet klopte. De artsen gingen ervan uit dat mijn stolsels weg waren, omdat ik bloedverdunners slikte. Ik zou vanzelf beter worden. Maar dat gebeurde niet.”
“Pas na een jaar bleek dat er tóch stolsels in mijn longen zijn achtergebleven. Die zitten er nu nog steeds. Ik ben daardoor flink beperkt. Ik ben nog maar 54 jaar, maar kan amper een heuvel opkomen. Traplopen lukt niet zonder buiten adem te zijn. En ik wil dolgraag weer met de honden spelen, rennen en zwemmen. Maar dat kan niet.”
Engelien is niet de enige die ernstige klachten houdt na een of meerdere longembolieën. Bij het grootste deel van deze mensen zijn de oorzaken bekend en vaak is er een behandeling mogelijk. Voor Engelien en jaarlijks vele honderden andere mensen is dat niet het geval. Door ernstige benauwdheid – en daardoor een slechte conditie – wordt hun leven stilgezet. Dr. Josien van Es en haar collega’s willen dit veranderen.
Tijdens een 3-jarig onderzoek willen dr. Van Es en haar collega’s ontdekken of het dotteren van de longvaten zorgt voor een betere kwaliteit van leven. Als dat zo is, kunnen jaarlijks honderden mensen hun leven terugkrijgen met een bestaande (en relatief weinig belastende) behandeling. Ook voor Engelien zou het een einde van haar benauwdheid betekenen. Ze zou weer kunnen leven zoals vroeger.
“Als ik gedotterd word, kan ik mijn leven terugkrijgen.”
Engelien: “Mensen zijn zich vaak niet bewust van hoe gezond ze zijn. En hoe rijk je bent als je kunt doen en laten wat je wilt. Ik rook niet, ik drink beperkt en ik zit in een leefstijlprogramma. Toch is dit mij overkomen. Mijn partner is een ontzettend fijne steun voor mij en helpt mij erg om mijn conditie zoveel mogelijk op te bouwen. Maar ik zou zó graag gedotterd willen worden. Daarmee kan ik mijn leven terugkrijgen. Ik heb geen hoge eisen. Ooit weer een bergwandeling maken met onze vrienden en kinderen in Ierland. Of met de honden rennen. Dat is voor iemand van mijn leeftijd toch een reëel doel?”
