10 mei 2023
Anky van Grunsven kreeg een trombosebeen
Anky van Grunsven (55) is drievoudig olympisch kampioen dressuur. In 2019 liep ze na een val van een vrachtwagen een trombosebeen op. “Mijn familiegeschiedenis maakt me alerter.”
Het is alweer meer dan tien jaar geleden dat Anky van Grunsven voor het laatst op een groot podium schitterde. Op de Olympische Spelen van Londen won ze in de zomer van 2012 met de Nederlandse dressuurploeg brons en bracht daarmee haar totaal aantal olympische medailles op negen. Waarvan drie gouden.
Ze mag zelf gestopt zijn met internationale wedstrijden, toch is ze nog altijd druk in de weer in de paardensport. Ze begeleidt onder andere haar twee kinderen die op een hoog niveau rijden, rijdt nog een aantal paarden voor zichzelf en klanten en organiseert evenementen op haar eigen complex in Erp. En ze is voorzitter van het paardensportevenement Indoor Brabant The Dutch Masters.
Kortom: ze is op een goede manier druk, zoals ze het zelf noemt. Stilzitten kan en wil ze niet. Dat is echter wel wat ze in de zomer van 2019 moest doen, nadat ze bij een val uit een vrachtwagen haar knie ernstig had geblesseerd. “Als je een seconde niet oplet, kunnen de raarste dingen gebeuren,” zegt ze. “Ik was vergeten dat ik in een vrachtwagen stond, stapte naar buiten en viel ruim een meter. Daarbij scheurde ik mijn voorste knieband af, mijn achterste knieband en meniscus waren ook kapot. Maar dat was slechts het begin.”
Stemmetje
“Na een week voelde ik ineens de druk in mijn onderbeen toenemen. Het werd niet heel dik, maar was wel flink verkleurd en werd warm. Ik dacht in eerste instantie, zoals zo vaak bij pijntjes, dat het wel zou overgaan, maar toch besloot ik om even mijn sportarts te bellen. Bij hem gingen meteen al alarmbellen af, omdat ik hem nooit zomaar bel. Hij vertrouwde het niet en stuurde me naar de huisarts. Die zei dat ik meteen naar het ziekenhuis moest om mijn been te laten controleren. In het ziekenhuis werd bloed afgenomen, en een uur later werd ik gebeld dat ik met spoed moest terugkomen voor een injectie. Ik bleek een trombosebeen te hebben. Een dag na de injectie kreeg ik een uitgebreider onderzoek en mijn been werd ingezwachteld. Ik moest rust houden, maar dat moest ik sowieso al door mijn kapotte knie. Vandaar dat ik van de trombose zelf weinig hinder ondervind. Het was voor mij iets dat ‘erbij’ kwam.”
Onhandig
“Om eerlijk te zijn ervoer ik de gehele situatie vooral als onhandig. Ik wilde die avond dat ik naar het ziekenhuis moest eigenlijk met het gezin naar de film. Nu vind ik dat ik er een beetje te lichtzinnig over deed; ik kende op dat moment de risico’s niet die trombose met zich meebrengt. Dat was misschien maar goed ook, want ik maakte me daardoor geen zorgen, en het herstel verliep zoals het moest verlopen. Pas later dacht ik: misschien had ik er toch iets serieuzer over moeten nadenken.
Blijvende beperkingen heb ik niet overgehouden door de trombose. Het herstel van mijn knie duurde langer dan dat ik dat trombosebeen had, dus ik kon sowieso een periode niet paardrijden. Ik moest wel een jaar een steunkous dragen. Dat was op zich niet heel vervelend, maar in de zomer werd het lastig omdat ik wat andere keuzes moest maken in welke kleding ik aantrok.”
Nooit ter sprake
“Op Facebook gaf ik destijds een update waarin ik aangaf dat ik trombose had, maar verder heb ik daar geen ruchtbaarheid aan gegeven. In interviews die ik nadien gaf, kwam het eigenlijk ook nooit ter sprake. Dat ik er nu toch over praat, is omdat er meer mensen zijn zoals ik: die altijd denken dat ze niets hebben en daarom niet zo snel naar een arts gaan. Wat ik die mensen zou willen meegeven? Ga bij twijfel wel naar de huisarts, want hoe eerder je erbij bent, hoe beter je behandeld kan worden. Ik moet mezelf dat ook blijven zeggen, want ik heb al veel dingen meegemaakt en denk toch elke keer: het zal wel overgaan. Ik denk dat het een beetje mijn aard is.
De trombose heeft mijn kijk op mijn gezondheid wel iets veranderd. Ik ben heel fit, eet heel gezond en toch bleek ik een te hoog cholesterolgehalte te hebben. Dat lijkt genetisch te zijn. Mijn opa was op jonge leeftijd overleden aan een hartinfarct, mijn beide broers hebben al verschillende bypasses gehad. Ik moet er dus wel rekening mee houden dat er bij mij in de familie wat sneller problemen kunnen ontstaan. Dat maakt me in elk geval iets alerter. Zeker na dat trombosebeen.”
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
