2 april 2024
Wendy Vrijdag kreeg een sinustrombose en hersenbloeding
‘Ik sta relaxter in het leven’
Een sinustrombose en hersenbloeding veranderden in 2021 abrupt het leven van Wendy Vrijdag-Voogt (49). Drie jaar later kijkt ze vooral naar wat ze nog wel allemaal kan. Ook op werkgebied.
De kinderopvang is een omgeving met veel prikkels, of het nou om de allerkleinsten gaat in het kinderdagverblijf of om schoolgaande kinderen op de buitenschoolse opvang (bso). Wendy Vrijdag voelde zich op beide locaties als een vis in het water als pedagogisch medewerker. Totdat ze in april 2021 werd getroffen door een sinustrombose en hersenbloeding. Pure pech noemt ze het; ze kreeg het als uitvloeisel van een corona-besmetting, waarvoor ze ook in het ziekenhuis belandde. Zowel lichamelijk als mentaal hield ze klachten over aan de sinustrombose en hersenbloeding, die haar deels ook beperken in haar werk als pedagogisch medewerker.
“Naast lichamelijke klachten heb ik ook mentale schade overgehouden. In mei 2023 ben ik bij de neuropsycholoog geweest en uit tests bleek dat ik een emotiestoornis heb. Een mens kan veel soorten emoties onderscheiden, maar ik ben een deel kwijtgeraakt door de schade in mijn hersenen. In het begin had ik helemaal geen emotie meer. Ik heb bijvoorbeeld weer moeten leren om te houden van. De emoties die ik nu bij mezelf herken zijn blijdschap en geluk aan de ene kant en teleurstelling en irritatie aan de andere kant. Boosheid en verdriet zeggen mij nog steeds niets. Ik ken het concept, herken het bij anderen, maar ik voel het zelf niet. Dat kan vooral voor anderen lastig zijn, omdat ik soms op een verrassende manier reageer. Dan denk ik bijvoorbeeld zelf dat ik geïrriteerd reageer, maar zeggen anderen dat ze uit mijn houding en manier van praten opmaken dat ik boos ben. Met intense therapie kan ik sommige emoties weer terugkrijgen, maar daar moet ik dan de hele dag mee bezig zijn. Dat vind ik het niet waard.”
Peuters
“Ongeveer elf maanden na de sinustrombose en hersenbloeding kon ik weer terug aan het werk in de kinderopvang. Ik wilde heel graag ook terugkeren bij de peuters, maar kwam erachter dat ik niets meer heb met de leeftijdsgroep van nul tot drie. Ik wist niet wat ik tegen die kinderen moest zeggen. Dat was een compleet nieuwe ervaring, want ik wist altijd heel goed hoe ik deze groep moest benaderen. Ik heb bij mijn leidinggevende meteen aangegeven dat ik alleen met de oudere leeftijdsgroepen wilde werken. Met kinderen vanaf vier jaar gaat het eigenlijk nog steeds goed.
Mijn collega’s kennen mijn situatie en ik heb ze ook gevraagd aan te geven als ik een beetje bot doe, tegen hen of tegen de kinderen. Door die verminderde empathie liggen mijn grenzen een stuk lager dan ik gewend was, maar volgens sommige collega’s konden kinderen juist vrij ver gaan bij me. Iets minder empathie is dus misschien niet eens zo erg.”
Trombose door corona
“In maart 2021 kreeg ik de deltavariant van corona en belandde in het ziekenhuis. Eenmaal weer thuis kreeg ik eerst erge hoofdpijn en twee dagen later een raar gevoel in mijn rechterarm. Volgens de huisartsenpost waren het restverschijnselen van de corona. Op 6 april kon ik amper nog traplopen en in de keuken werd ik onwel. Ik kon nog net gillen. Mijn dochters waren thuis, hoorden mij en belden 112. De ambulancebroeders dachten aan een beroerte, ook omdat ik uitval had aan mijn rechterzijde. Uit de scans in het ziekenhuis bleek dat ik sinustrombose en een hersenbloeding had. Daarbovenop kreeg ik nog een epilepsieaanval. De neuroloog zei dat mijn lichaam helemaal verkeerd reageerde op de corona.
Ik was 46 en wist om eerlijk te zijn niet eens zo goed wat trombose was. Ik las weleens in een bijsluiter dat een medicijn een verhoogde kans gaf op trombose, maar daar dacht ik verder niet over na. Ik merk om me heen dat er weinig kennis over trombose is, wat het precies inhoudt en wat het kan veroorzaken.”
Revalideren
“Ik lag negen dagen in het ziekenhuis, verbleef vijf weken in een revalidatiecentrum en revalideerde tien weken poliklinisch. In mijn hoofd was het een en ander gebeurd, connecties waren verbroken, waardoor ik onder andere dus problemen met mijn emotie had. Mijn man vroeg hoe we dat konden verbeteren. De neuropsycholoog adviseerde om er veel op uit te gaan, ook juist naar plekken waar we nooit geweest waren. Daardoor zouden mijn hersenen geprikkeld worden en nieuwe weggetjes vinden om connecties te maken. We zijn dat gaan uitproberen en het werkte.
Ik heb zoveel als mogelijk aangepakt wat mij aangereikt werd. Ik wilde uit mijn herstel alles halen wat erin zat. Ik wilde niet dat ik later zou denken: had ik dat toen toch maar wel gedaan… Zo ben ik ook weer gaan wandelen met mijn jongste dochter, iets wat we in de eerste lockdown deden. Maar nu moest ik in een rolstoel zitten en duwde zij me vooruit. Dat vond ik in het begin moeilijk, maar als ik er nu aan terugdenk, herinner ik me vooral de momenten dat we samen hard hebben gelachen.
Ik ben geboren met een zuurstofgebrek, waardoor ik altijd al een spasme in mijn linkerbeen had. Door de trombose en hersenbloeding heb ik nu ook een spasme in mijn rechterbeen. Eens in het halfjaar krijg ik shockwavetherapie, waarmee mijn kuitspieren lamgelegd worden. Die hebben ongeveer een halfjaar nodig om te herstellen, waardoor de spasme in die periode een stuk minder is. Daardoor kan ik redelijk goed lopen en zelfs drie tot vier keer per week naar de sportschool gaan. Hoe meer ik beweeg, hoe beter mijn stabiliteit is. Op het moment dat ik merk dat ik moeilijker ga lopen en meer moeite krijg met opstaan, dan weet ik dat het tijd voor een nieuwe shockwavesessie.”
Genieten
“Ik heb de situatie geaccepteerd. Dat geeft me heel veel rust. Ik was in het begin bang dat acceptatie ertoe zou leiden dat ik helemaal niet meer vooruit zou gaan. Tijdens een vakantie in september 2023 merkte ik dat ik te veel bezig was met alles wat ik niet kon en met de emoties die ik miste. Daardoor had ik te weinig ruimte om te denken aan de dingen die ik juist wel kan en miste daardoor de mooie dingen om me heen. Ik wil dat ook anderen meegeven, en zeker onze dochters van twintig en achttien: geniet van het leven, haal eruit wat erin zit, op een leuke manier. Maak mooie herinneringen.
Ondanks alle ellende heeft deze situatie me meer positieve dingen opgeleverd dan ik had verwacht. Ik heb veel minder het gevoel dat ik bepaalde dingen echt moet doen als ik vrij ben. Wat niet belangrijk is, kan ook een andere keer als ik er op dat moment geen zin in heb. Het woord ‘snel’ ken ik niet meer. Even snel dit of dat doen, werkt voor mij niet meer. Om eerlijk te zijn is dat eigenlijk wel fijn. Daardoor sta ik relaxter in het leven.”
Trombose komt voor op alle leeftijden. Lees er meer over in ons magazine.
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
