3 april 2018
Ik ben dankbaar voor alles wat ik nog wel kan en mag doen
Els Timans (44 jaar) kreeg voor het eerst een trombose toen zij 23 was. Omdat zij daarna nog drie keer een trombose kreeg, moet zij levenslang antistollingsmiddelen gebruiken. Hoe heftig de impact daarvan is, realiseerde Els zich pas toen zij in 2013 geopereerd werd aan haar schildklier.
Wanneer kreeg u trombose?
“Op mijn 23ste kreeg ik een trombose. Ik was op skivakantie en had pijn aan mijn kuit. In eerste instantie dacht ik dat dit spierpijn was, maar nadat de pijn heftiger werd ben ik alsnog naar een arts gegaan. Daar werd een trombose geconstateerd. Na de gebruikelijke antistollingsbehandeling ben ik toen gestopt met het slikken van de pil.
Twee jaar later werd ik door mijn moeder gebeld, die vertelde dat mijn oom een erfelijke bloedafwijking bleek te hebben, en hem was verzocht om alle familieleden met een trombose te kontakten. Toen heb ik mij laten testen en bleek ik Homozygoot Factor V Leiden te hebben.
In de jaren daarna heb ik nog twee keer een spontane trombose in mijn been gehad, maar toen ik na de geboorte van mijn dochter in 2004 wederom een trombose kreeg, is besloten om mij op levenslange antistolling te zetten. Gelukkig kon ik vrij snel zelf mijn INR meten en doseren, waardoor ik niet meer telkens naar een Saltro prikpunt hoefde.”
Mijn eerste operatie
“In 2009 werd ik geopereerd aan mijn amandelen en toen werd ik voor het eerst echt geconfronteerd met het gevaar van de bloedverdunners. Voor de operatie heb ik uitgebreid met alle artsen gesproken en is er een antistollingsplan opgesteld. Helaas heb ik na de operatie een bloeding gekregen, omdat mijn INR toch te snel omhoog was gegaan.”
Dankbaar
“Veel erger was het in 2013. Ik werd geopereerd aan mijn schildklier. Na mijn ervaring met mijn amandel operatie heb ik werkelijk alle specialisten gesproken over een antistollingsbeleid voor en na mijn operatie. Nadat de operatie technisch goed was gegaan, kreeg ik 5 dagen na de operatie een slagaderlijke bloeding omdat de INR veel te hoog was en de druk op de slagader te groot werd. Wat ik toen heb meegemaakt is onbeschrijfelijk, maar ik heb enorm veel geluk gehad met een ambulance die snel ter plaatse was en een team van artsen die mij snel hebben kunnen opereren. Mijn leven hing aan een zijden draadje en wat ben ik dankbaar dat ik dit allemaal kan navertellen.
Aan de ene kant heb ik dus veel te danken aan de medicatie (nauwelijks kans op trombose), maar tegelijkertijd zijn de risico’s bij ingrepen aanzienlijk en dat heb ik helaas twee keer aan den lijve ondervonden, ondanks het feit dat werkelijk alle specialisten dachten dat ze het beste advies hadden voorgeschreven.”
Wat is de impact van trombose op uw leven?
“Ik ben -eigenlijk met name door mijn bijna dood ervaring in 2013- veel bewuster gaan leven. Ik leefde al gezond, maar ben dit nog nadrukkelijker gaan doen. Goed voor mezelf zorgen in alle opzichten. Actief sporten, yoga, regelmatig leven en gezond eten.
Ik ben me er zeer van bewust dat ik ‘’chronisch’’ ziek ben, maar ik ben vooral ook dankbaar voor alles wat ik wel kan en mag doen. Ik wil me niet (teveel) laten beperken en wil vooral laten zien dat het niet eenvoudig is om zo jong al geconfronteerd te worden met deze ziekte, maar dat je wel zelf een positieve levenshoudig kan aannemen.
Dit klinkt vrij eenvoudig, maar dat is het absoluut niet. Ik heb meerdere therapieën gevolgd om mijn leven op orde te krijgen. En ik ben zeer dankbaar voor de vele inzichten die mijn leven heel erg mooi maken.”
Wat betekent het werk van de Trombosestichting voor u?
“Ik vind het heel belangrijk dat ook jonge mensen zich bewust zijn van de signalen van een trombose en dat er een stichting is waar alle informatie te vinden is en waar ervaringen kunnen worden gedeeld.”
———-
Wilt u ook uw ervaringen met trombose delen op onze website? Stuur dan in het kort uw verhaal met als onderwerp “Mijn verhaal” naar tsn@trombosestichting.nl.
