4 juli 2024
Sandra herstelt momenteel van een trombosebeen
‘Ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest.’
Afgelopen april brak Sandra Penson (53) haar enkel. Wanneer zij in mei niet meer kan lopen vanwege de pijn in haar been, die ook nog zwaar aanvoelt, wijst haar collega haar op de symptomen van trombose. “In het ziekenhuis constateerde de arts al snel diep veneuze trombose en zei hij dat het belangrijk was om zo snel mogelijk te starten met medicatie.”
Een gezellig middagje weg
“Afgelopen april ging ik een gezellig middagje weg met mijn vriendengroep. Het was prachtig weer, dus naast de verschillende spelletjes die we zouden gaan doen, zou ’s avonds ook de barbecue aangaan. Helaas ging het bij het eerste spel mis. Ik sprong en brak mijn enkel en scheurde mijn banden af.
Begin mei, een kleine maand nadat ik mijn enkel had gebroken, kon ik opeens niet meer lopen. Ik had last van zweepslagen in mijn kuit en mijn been voelde zwaar. Ik vond die klachten vreemd, maar omdat ik mijn enkel had gebroken dacht ik dat het daardoor kwam. Ik dacht helemaal niet aan trombose. Tot mijn collega Nicole mij hoorde vertellen over de klachten die ik had. Zij wees mij op trombose en zei dat ik het moest laten onderzoeken.”
Toch trombose
“Ik heb toen het ziekenhuis gebeld waar ik ben behandeld voor mijn enkel. Zij achtten de kans op trombose klein en deden er eigenlijk niks mee. Toen ik daarna mijn huisarts belde, achtte zij de kans ook klein. Maar, ze wilde het wel uitsluiten. Ik ging samen met mijn collega Nicole bloed prikken en al snel daarna werd ik gebeld. Ik moest met spoed naar het ziekenhuis voor een echo. In het ziekenhuis constateerde de arts al snel diep veneuze trombose (DVT) in mijn been.
Eigenlijk werden na de diagnose de symptomen pas duidelijk. Mijn been had blauwe en paarse plekken en was soms ook glanzend.
Na de diagnose ben ik direct gestart met medicatie. Dit moet ik de komende drie maanden nog blijven slikken. Daarnaast heb ik ook op advies een steunkous aan laten meten. Die moet ik de komende twee jaar dragen. Momenteel ben ik onder behandeling bij de fysio.”
Onzeker
“Na de diagnose werd ik angstig. Ik heb ook mijn andere been laten onderzoeken, omdat ik daar al wat maanden klachten aan had. Gelukkig is dat been helemaal goed. De enkelbreuk aan mijn andere been is dus echt de boosdoener geweest.
Persoonlijk vind ik dat er te weinig bekend is bij artsen. Als patiënt voel je je al onzeker en moet er ook nog van alles nagevraagd worden. Ik ben zelf informatie gaan zoeken op internet en heb die gelukkig gevonden op de website van de Trombosestichting. Dat is heel erg fijn. Natuurlijk kan je je huisarts bellen voor vragen, maar die hebben helaas ook niet altijd tijd.”
Stuk beter
“Op dit moment gaat het gelukkig een stuk beter. Ik heb wel nog steeds last van een zwaar been, vooral als ik bijvoorbeeld in de auto zit met m’n been naar beneden. Of als ik daarna weer moet opstaan. Daarbij komt ook het probleem dat mijn enkel nog steeds rust nodig heeft, terwijl ik voor mijn been juist in beweging moet zijn. Gelukkig gaat het steeds beter en kan ik, nog wel met een kruk, al best lekker lopen. Ik zou graag een beetje willen sporten en het zou fijn zijn als iemand mij daarbij kan begeleiden. Ik ben soms nog angstig voor wat er gaat gebeuren als ik straks stop met de medicijnen. Ik ben bang dat het dan terugkomt en dat ik dan te laat ben. Dat houdt mij ’s nachts wel eens wakker.
Ik heb een lopend beroep. Ik werk in een verzorgingshuis voor bejaarden in de brasserie. Een prachtig beroep wat ik met liefde en plezier doe. Door de trombose ben ik er maanden uit geweest. Gelukkig kan ik dat nu weer gedeeltelijk, met paar uurtjes per keer, weer opbouwen.
Eigenlijk zouden we vorige maand op vakantie gaan. Omdat het niet verstandig is om met trombose te vliegen, zijn we thuisgebleven. Volgende maand mag ik van de huisarts wel vliegen en hoop ik lekker van Toscane te kunnen genieten.”
Grote impact
“Ik denk niet dat mensen die niet bekend zijn met trombose weten hoe groot de impact is. Dat wist ik eerlijk gezegd zelf ook niet voor mijn diagnose. De trombose heeft mij erg bang gemaakt. Nu het weer beetje bij beetje beter gaat, kan ik wel meer genieten. Ik heb een hele lieve man en kinderen en vrienden die er allemaal voor mij zijn. Daar ben ik zo blij mee geweest.”
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
Deel uw verhaal met ons!
Wij zijn het hele jaar op zoek naar mensen die bereid zijn hun ervaring met trombose te delen. We gebruiken deze verhalen voor ons magazine, de digitale nieuwsbrief, website en sociale media. We hebben nu een eenvoudig formulier gemaakt om het delen van uw verhaal zo gemakkelijk mogelijk te maken. U kunt u hier aanmelden.
