Karin kreeg een trombosebeen en een ruiterembolie

Karin Thuis (38 jaar) was voor haar opleiding in Zuid-Afrika. Op een ochtend had ze moeite met lopen en werd uiteindelijk gereanimeerd voor de deur van de dokterspraktijk. Er werd een trombosebeen en ruiterembolie geconstateerd.

Minder energie
“Twaalf jaar geleden veranderde mijn leven. Ik was net 26 jaar geworden en verbleef inmiddels al drie maanden voor mijn opleiding in Zuid-Afrika. Ik was een fitte en gezonde jongvolwassene. Tenminste, dat dacht ik. Achteraf gezien bleek er al langer iets mis te zijn met mijn gezondheid. Dit merkte ik tijdens een pittige hike die ik met enkele studiegenoten maakte. Na het eerste contact met het koude water tijdens een soort canyoning tocht merkte ik dat ik veel minder energie had dan de anderen. Ik herkende mezelf daarin niet.

Rustig houden
Ruim een week later kreeg ik tijdens een weekendje stappen in Kaapstad last van mijn been. Flinke pijn in mijn kuit, waardoor ik uiteindelijk mijn hak niet meer goed naar de grond kreeg. De dag erna ben ik naar de huisarts gegaan, waar ik de diagnose van een soort zweepslag kreeg. Ik moest me rustig houden. Weer een week later had ik weinig energie, ik dacht dat ik een soort griep te pakken had. Ik werd ook duizelig als ik overeind kwam en heb enkele dagen op bed gelegen.

Schuivend op mijn billen
Op een ochtend had ik erg veel moeite om de paar stappen naar het toilet te zetten. Mijn huisgenoten waren al naar hun stage. Ik kwam uiteindelijk bij op de badkamervloer, later bleek pas na een uur. Ik was out gegaan en had met mijn hoofd nét de betonnen rand van de douche gemist in mijn val. Op dat moment had ik totaal geen energie meer. Ik ben al schuivend op mijn billen terug naar mijn bed gegaan. Mijn vader had een paar jaar daarvoor een longontsteking gehad en ik zag symptomen daarvan bij mezelf.

Ter plekke gereanimeerd
Ik moest wachten tot mijn huisgenoten terug waren om hen te vragen of ze de volgende ochtend met me naar de huisarts wilden gaan. Toen ze thuiskwamen zijn ze gelukkig meteen met me naar de huisarts gegaan. Onderweg daar naartoe ben ik nogmaals weggevallen. Ondersteund door twee mannen ben ik naar binnen gedragen. Bij de voordeur van de praktijk voelde ik dat ik weer wegviel, waarbij ik dacht dat ik aan het flauwvallen was. Dat had ik namelijk ook nog nooit meegemaakt. Dit bleek toch wat ernstiger te zijn. Ik kreeg een hartstilstand en ben ter plekke gereanimeerd.

Trombosebeen en ruiterembolie
Toen ik bijkwam op de IC van het lokale ziekenhuis, had ik totaal niet in de gaten wat er was gebeurd en hoe ernstig de situatie was. Ik schaamde me alleen dat ik op dat moment niet heel fris was en vroeg of ik ergens mijn tanden kon poetsen. Ik had al enkele dagen zwaar zwetend in bed gelegen. Uiteindelijk heb ik 1,5 week in het ziekenhuis gelegen, waarvan vijf dagen op de IC. Ik bleek een trombosebeen te hebben gehad met als gevolg een zeer ernstige ruiterembolie (volgens de longarts is het onmogelijk dat ik nog leef). Mijn hart kon het niet meer aan om voldoende zuurstof rond te pompen. De uiteindelijke oorzaak was niets anders dan het gebruik van de anticonceptiepil.

Ineens doodziek
Zo was ik dus van een gezonde jonge meid binnen twee weken ineens doodziek, naar de hemelpoort en weer terug gestuurd. Deze gebeurtenis heeft veel impact gehad op mijn leven en die van mijn omgeving. Ik had mijn afstudeerscriptie (hbo pedagogiek) willen doen over de gevolgen van een dergelijk trauma op het gezinsleven. Helaas is dit niet doorgegaan, maar ik merk dat ik nog steeds het belang inzie van scholing van patiënt en verzorger over de gevolgen en veranderingen die optreden in de gezinsdynamiek.

Ik heb heel veel geluk gehad
Uiteindelijk heb ik er nauwelijks lichamelijke klachten aan over gehouden. Maar mentaal ben ik sinds die tijd door verschillende fasen gegaan. Het gevoel dat ik een soort tweede kans heb gekregen valt me soms zwaar. Voor mijn ouders was het ook heel lastig om me weer los te laten. Mijn moeder omschreef het als het in recordtempo doorlopen van alle fasen van de ontwikkeling van een kind. Ik besefte dat ik geluk heb gehad; hoe zou mijn wereld er hebben uitgezien als ik wel veel klachten zou hebben overgehouden.

Eigen stichting gestart
Ik werkte in de zorg, maar omdat ik in mijn werk veel problemen ondervond heb ik ontslag genomen en ben mijn eigen weg gegaan. Ik ben mijn eigen stichting gestart waarin ik mensen door het bieden van dagbesteding terug in hun kracht wil zetten. De ervaringen die ik heb opgedaan tijdens mijn ziekte en de kracht die het mij gekost heeft om er weer bovenop te komen, zijn van invloed geweest op het starten van mijn eigen bedrijf.”

Ieder uur krijgen 11 mensen trombose. Het tijdig herkennen van de symptomen van trombose is cruciaal, want snelle behandeling is van levensbelang. Vraag onze gratis brochure over trombose aan. In deze brochure leest u meer over: