21 februari 2024
Adriaan kreeg een dubbele ruiterembolie
Adriaan Rodenburg (73) heeft een hele medische geschiedenis achter de rug. Na eerdere heupprothesen, een hartingreep en een stent in zijn hart, kreeg hij in 2021 een levensbedreigende dubbele longembolie. “De ruiterembolieën betekenden dat ik aan de rand van de dood, of beter, aan de rand van het leven verkeerde.”
“Het grootste deel van mijn leven was ik redelijk goed gezond. Alleen een enkel ingreepje en hernia-operaties in 1992 en 2002. Verder niet. Op mijn 57e werd het wat serieuzer. Ik bleek diabetes type 2 te hebben en de afgelopen negen jaar heb ik het ziekenhuis menig keer van binnen gezien. Twee heupprotheses, een hartingreep (ablatie) en in 2019 het inbrengen van een stent (EVAR) vanwege een groeiend aorta-aneurysma. Ik kreeg hierna voor het eerst te maken kreeg met problemen met het bloed, en wel in de linkerbuis van de stent. Zes weken na het plaatsen daarvan was deze dichtgeslibd. Ik kreeg een bypass in mijn buik.”
Levensbedreigende dubbele ruiterembolie
“In december 2021 onderging ik een operatie waar tien ruggenwervels werden vastgezet Ik kwam na de operatie uit de narcose met een ruim twee dagen durend delier (plotselinge verwardheid, red,). Enkele uren later kreeg ik een levensbedreigende dubbele ruiterembolie die ik wonderwel overleefde. Dat overleven heeft wel twee jaar lang invloed gehad op mijn denken en doen. De klinisch psycholoog is daarbij (nog) een grote steun. In juni 2023 werd ik opnieuw acuut in het ziekenhuis opgenomen wegens longembolieën. Gelukkig was het een minder ernstige vorm.”
Tijdens een korte vakantie ging het mis
“In december 2023 ging het tijdens een korte vakantie in Zeeland totaal mis. De gehele aortastent slibde in korte tijd dicht. Dit gaf ongekend hevige pijn in mijn onderlichaam en benen. Van het ziekenhuis in Goes werd ik met spoed naar het ziekenhuis in Alkmaar gebracht. Daar werd op zondag 17 december door twee vaatchirurgen en een grote operatieploeg een wonder verricht. De totale aorta, inclusief de stent, werd vervangen door een kunststof slagader.”
Noodzakelijke middagslaap
“De ingrijpende medische behandelingen betekenen vanzelfsprekend fysiek een mindere conditie. Zeker na de laatste operatie moet ik mij beperken tot één activiteit per dag. Een vrijwel dagelijkse middagslaap houdt mij op de been. Daarnaast doe ik één keer per week lichte oefeningen bij de fysiotherapeut.”
Toeschouwer bij de rigoureuze ingrepen in mijn lijf
“Maar die ingrepen op zich hebben, vreemd genoeg, geen grote mentale invloed gehad op mijn leven. Goddank ben ik nooit mijn eigen kwalen geworden. Het lijkt of ik telkens toeschouwer ben geweest bij de rigoureuze ingrepen in mijn lijf. Met verbazing en bewondering zie ik waartoe medici, en zeker ook alle verpleegkundigen, laboranten en röntgenologen in staat zijn.”
Aan de rand van het leven
“De ruiterembolieën in 2021 betekenden dat ik aan de rand van de dood, of beter, aan de rand van het leven verkeerde. 36 uur later kwam ik terug in ‘het land van de levenden’ zoals onze predikant zo mooi verwoordde. Merkwaardig genoeg ben ik er na de laatste opname – waarbij ik opnieuw aan de rand ben geweest – mentaal veel beter uitgekomen. De zin van het leven is terug. Al zal ik mij na twee letterlijke doodervaringen voor altijd anders verhouden tot het leven. Én de dood. En misschien ook wel tot mijzelf.”
Onderzoek is van levensbelang
“Enkele ernstige situaties die alles te maken hebben met vormen van ongewenste bloedstolling, trombose, betekenen dat ik levenslang apixaban zal moeten slikken. Uit gesprekken met de internist en longarts is mij wel duidelijk geworden dat de bloedverdunners geen wondermiddelen zijn die een garantie zijn dat mij nooit meer iets zal overkomen. Heel veel onderzoek op dit gebied door de Trombosestichting is dan ook van levensbelang!”
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
