Chantal kreeg na haar bevalling trombose

Chantal van Dijk (30) kreeg trombose na haar bevalling in 2020. Ze is nu pas klaar om haar ervaring te delen.

Op 5 maart 2020 had ik een geplande keizersnede staan voor mijn eerste zwangerschap, dus alles was nieuw en extra spannend. Wat een roze wolk had moeten zijn werd al gauw grijs.

Onze baby was veel te klein doordat ik zwangerschapsdiabetes had en er onvoldoende voeding stroomde door de placenta. We zijn uiteindelijk bijna 2 weken in het ziekenhuis gebleven, zodat onze kleine jongen Viktor kon groeien en aansterken.

Kraambed met extra pijn

Waar je normaal gesproken na een keizersnede na 1 of 2 dagen weer naar huis mag, bleef ik al die tijd in mijn ziekenhuisbed liggen naast mijn baby. Dit was niet alleen door de pijn van de keizersnede, maar ook omdat ik amper kon lopen en zo’n pijn had aan mijn linkerbeen.

Omdat de verpleging ook elke dag mij kwam checken, heb ik iedere dag aangegeven dat ik zo’n pijn had en of het normaal was dat ik zoveel vocht vasthield in mijn benen. Het enige advies dat ze gaven, was dat ik mijn benen omhoog moest doen en veel water drinken. Tussendoor heb ik om de 2 à 3 uur voedingen gekolfd. Al met al heb ik deze periode in het ziekenhuis als heel heftig en intens ervaren.

Gevoelloos been

Eenmaal thuis voelde mijn linkerbeen nog steeds ‘bekneld’ en pijnlijk. Ik kon er amper op staan. We kregen nog een paar uurtjes extra kraamzorg. Fijn, dacht ik, dan weet misschien de kraamhulp wel wat er met mij aan de hand is. Zij dacht aan een hernia en niet aan een trombosebeen, terwijl je na een keizersnede als bevalling juist een verhoogd risico hebt op trombose.

In het weekend belde ik de huisartsenpost. Ze wilden het nog even aankijken, want mijn been was niet echt rood en dat moest wel het geval zijn bij een trombosebeen. De dag erna werd ik wakker met een gevoelloos onderbeen. Ik was helemaal in paniek en heb nogmaals naar de huisartsenpost gebeld. Ik moest meteen langskomen. Toen constateerde de huisarts direct een trombosebeen en ik werd doorgestuurd naar de spoedeisende hulp. Eindelijk werd ik gehoord.

Ik bleek een diep-veneuze trombose te hebben in mijn linkerbeen. Dit was te zien op de scan. Er viel een last van mijn schouders af, maar er kwam ook een behoorlijke last bij. De trombosedienst kwam vaak aan huis om mij te prikken. Dat voelde heel gek als 28-jarige.

Bloedverdunners

Mijn lieve man heeft mij vanaf de geboorte van onze zoon heel goed gesteund. De injecties heeft mijn man geprikt in mijn bovenbeen en buik. Daarna kon ik overstappen op orale bloedverdunners. In overleg met de arts zijn we nog een half jaar extra doorgegaan, omdat dit goede resultaten kan geven bij posttrombotische pijnklachten. Dit is inderdaad een goede keuze geweest, maar mijn ‘oude benen’ heb ik nog steeds niet terug. Zo heb ik nog steeds last van koude en blauwe benen, steekjes, moe gevoel, pijn en oedeem.

Maandenlang heb ik nog veel pijn gehad en kon ik moeilijk lopen. Zelf denk ik dat dit de gevolgen zijn van het te laat ontdekken van de trombose. Daarbij heb ik maar twee trombose-injecties gehad na de keizersnede en is het ziekenhuis niet doorgegaan met prikken, ondanks alle klachten die ik had. Hiervoor ben ik naar de Geschillen Commissie Zorg geweest, maar zij hebben mij geen gelijk gegeven, gek genoeg. Ik hoop dat het een goede les is geweest voor het ziekenhuis, want het had ook heel anders kunnen aflopen.

Effect

Na de geboorte van mijn zoontje ben ik begonnen met wekelijks oedeemtherapie, omdat ik veel vocht vasthield. Nu heb ik een IPC-apparaat thuis, zodat ik zelf kan bepalen wanneer ik de therapie wil en nodig heb. Ook draag ik nu 2 jaar later nog steeds steunkousen. Ik heb er een haat/liefde-verhouding mee. Ik vind het vreselijk om ze te dragen, maar ze zorgen er wel voor dat mijn pijnklachten en oedeem minder en/of stabiel blijven.

Omdat ik mij niet gehoord voelde in het ziekenhuis, durf ik geen tweede zwangerschap en bevalling aan door de trombose. Ik hoop dat ik er ooit klaar voor ben, want we willen heel graag nog een tweede kindje.

Impact trombose na bevalling

Mijn trombose na de bevalling heeft een hele grote impact gehad op mijn leven. Het was een loodzware weg en voelde eenzaam, maar ik had veel steun en liefde van mijn man en familie. Nog steeds staan zij elke dag voor mij klaar. Ik heb een leuke baan en kan nu eindelijk nog meer genieten van mijn kleine jongen. Het heeft veel tijd gekost om weer een beetje de oude te worden. Ik ben er nog niet helemaal, maar ik kom er wel.

Ik ben een trombose-overlever.

In aanloop naar 13 oktober, Wereld Trombose Dag, collecteren wij voor betere behandelingen ‘op maat’, betere medicijnen en levensreddend onderzoek zoals dat van dr. Nick van Es (Amsterdam UMC) en prof. dr. Henri Versteeg (LUMC). Zij onderzoeken waarom sommige kankerpatiënten een hoog risico lopen op trombose, hoe dat tijdig ontdekt kan worden en hoe patiënten uit voorzorg behandeld kunnen worden.