20 januari 2022
Diana (66 jaar) kreeg een longembolie
Ieder uur krijgen 11 mensen trombose!
Kunt u zich voorstellen dat u een trombose krijgt? Het overkwam Diana Bosch (66 jaar), ze kreeg een longembolie op straat en kwam thuis met erg blauwe lippen. Ik schrok hoe ik in de spiegel eruit zag. Lees hier haar verhaal.
Wanneer kreeg u trombose en longembolie? Vertel uw verhaal.
In oktober 2006 werd ik geconfronteerd met een heftige longembolie, waarvan ik achteraf besefte dat ik door het oog van de naald was gegaan. Ik kreeg een aanval op straat en kwam thuis bij mijn familie met erg blauwe lippen. Ik schrok toen ik in de spiegel zag hoe ik er uit zag. Ondanks dat ik bekend was met patiënten met long-embolieën, realiseerde ik mij niet dat ik op dat moment er zelf een had.
Vage klachten
Ik had al een half jaar of meer vage onbenoembare klachten. Ik dacht dat het aan de toename van gewicht lag. Al 20 jaar liep ik elke morgen 15 minuten van de trein naar het werk. Dit kostte mij op het laatst veel moeite en als ik bij het werk aankwam vroeg ik mij af, hoe kom ik de dag door. Bij het werken ging het wel goed, maar als ik na inspannend werk het weer rustiger aan kon doen, dan werd ik erg moe en had ik ook steeds meer het gevoel dat er een vuist in mijn borstkas zat op de plek van mijn hart.
Ze konden niks vinden
Ik was in de week dat de longembolie optrad op maandag al bij de huisarts geweest, omdat die vermoeidheid en de vuist mij dwars zaten. Zij kon niets vinden. Wel moest ik een afspraak maken voor een onderzoek (echo met inspanningstest). Ik kon in de dichtstbijzijnde plaats pas na een maand terecht of moest naar een stad een kwartier met de trein. Ik besloot toen, dat ik dan in mijn eigen ziekenhuis wel een afspraak kon maken.
Niet meer ademen
Op de donderdag erna had ik een vrije dag en afgesproken met mijn familie om naar een evenement te gaan. Mijn familie woont in een ander deel van het land. Dit deden we, maar ik had toen achteraf gezien al veel moeite met ademen. Eenmaal terug bij het huis van een familielid, liep ik naar het huis van een tweede familielid drie straten verder. Onderweg kreeg ik het erg benauwd en kon even niet meer ademen. Ik heb een paar tellen niets anders kunnen doen dan stil te blijven staan en de “scheut” voorbij te laten gaan. Daarna ben ik voorzichtig doorgelopen.
Die nacht was ik toch wel bang geworden en heb de volgende morgen een afspraak bij de huisarts gemaakt. De huisarts kon eigenlijk nog niets vinden, maar vond mijn verhaal niet passen bij mijn conditie en geschiedenis (ik kwam nooit bij de huisarts). Ze heeft mij om die reden gelukkig naar het ziekenhuis gestuurd.
Pas na de VPD (nucleaire) scan werd duidelijk wat het probleem was. Destijds was een CT-scan nog niet overal standaard, maar de cardiologische onderzoeken hadden niets opgeleverd terwijl de D-dimeer veel te hoog was. Een trombose in de benen werd niet gevonden op de echo.
In augustus en september 2007 begon ik een pijn van speldenprikken achter mijn borstbeen te voelen, niet altijd en het was alleen voelbaar maar slecht te benoemen. Je denkt in het begin dat je te gevoelig en te bang voor herhaling bent.
Ik had begin november een reis naar het midden van de USA gepland. Tijdens de nachtdienst vlak voor die reis, werd een patiënte na een vliegreis binnen gebracht met vraagstelling longembolie. Toen we de CT scan van haar hadden gemaakt. vertelde de radioloog dat het er niet best uit zag. Dat deed mij besluiten om bij de huisarts om Fraxiparine te vragen, want ik wilde niet in het ziekenhuis belanden. Zij wilde dat wel meegeven, maar dan moest ik eerst testen hoe mijn INR op dat moment eruit zag. Na het bloedprikken werd ik opgebeld en met spoed naar het ziekenhuis verwezen. Ik bleek toen dubbelzijdig chronische embolieën te hebben. Dat was bye bye reis. Bij beide gelegenheden ging ik op de fiets naar het ziekenhuis.
Ik ben ook toen weer vrij snel (na 6 weken) gaan werken en bleef onregelmatige diensten doen.
Ook daarna kreeg ik verder weinig uitleg van de internist en geen controles. Ik heb daarna wel lange tijd allerlei vage klachten gehad of gevoeld. Als iemand mij vroeg – hoe gaat het – dan gaf ik als antwoord “als ik niets doe gaat het goed”. Maar ik werkte wel gewoon door.
Mijn collega’s waren over het algemeen heel attent voor mij en ik vroeg wel vaker om hulp. Ik heb daarna wel gesprekken gehad met de bedrijfsarts en er zijn in de jaren daarna een aantal onderzoeken gedaan naar aanleiding van mijn niet wel bevinden en door soms paniek van collega’s.
Nu voel ik deze in mijn ogen psychische klachten als een probleem met het verwerken van een klap die je krijgt, omdat je ineens wat mankeert en je weet niet waar het vandaan komt. Er is wel een aantal keren een echo van de benen gemaakt, omdat ik vaak pijn had op 1 plek, nooit iets gevonden.
Uiteindelijk ben ik eind 2008 gestopt met het doen van onregelmatige diensten, met als gevolg dat ik daardoor bepaalde werkzaamheden niet meer mocht doen. Dat heb ik lange tijd heel erg gevonden, ook al is het achteraf voor mij wel goed geweest.
De reden dat ik stopte was dat ik veel heb gelezen ook over gevolgen van longembolieën en dat regelmatig werken en leven belangrijk is en ook vanwege leeftijd is het aan te bevelen.
Wat is de impact van de longembolie op uw leven?
In eerste instantie vond ik dat ik weinig merkte van de gevolgen van de longembolie en na een half jaar zou ik weer zonder medicijnen zijn. Er was wel schrik en zeker na de tweede keer. Ik ervoer pas later klachten en was wel vaak bang dat er weer iets was. Maar het was nooit zo erg dat ik ervoor naar de huisarts moest. Het gebruik van de bloedverdunner en de controles laat je niet vergeten dat er iets is. Nu na lange tijd vraag ik mij wel vaak af, of ik het nog steeds moet gebruiken.
Wat wil u nog meer vertellen?
Dat mensen zich het best kunnen richten op het informatie materiaal van de trombosedienst en van de Trombosestichting.
Longembolie brochure
Vraag gratis de brochure aan over longembolie.
In de brochure leest u onder andere:
✓ Longembolie helder uitgelegd
✓ Ervaringsverhalen van patiënten
✓ Specialist aan het woord
✓ Nieuwe longembolie voorkomen
✓ Binnen 5 werkdagen in huis
