6 december 2023
Gerda kreeg twee keer longembolieën door een keizersnede
In oktober 2021, 4 weken na de geboorte van haar zoontje via een keizersnede, kreeg Gerda Danhof (33) ineens veel pijn in haar rechterzij, -schouder en -ribben. “Ook mijn ademhaling werd anders. Op deze avond heb ik er niks mee gedaan en de pijn trok weer weg. De volgende ochtend kreeg ik pijnaanvallen en heb ik de huisarts gebeld. Ik kon pas om 14.45 uur terecht.”
“De huisarts vermoedde dat er iets met mijn galblaas was. Ik moest de volgende dag bloed laten prikken en een afspraak maken voor een echo. Thuis kreeg ik weer erg veel pijn in mijn rechterzij, -schouder en -ribben en die pijn ging niet meer weg. Ik wist mij geen houding te geven en heb lopend door het huis weer de huisarts gebeld. Ik ging voorover gebogen bij het aanrecht staan en kon me niet meer bewegen. De huisarts zou het Martini ziekenhuis bellen om aan te kondigen dat ik naar de Spoedeisende Hulp (SEH) zou komen. Na dit telefoongesprek kon ik werkelijk niks meer.”
Met de ambulance naar het ziekenhuis
“Op mijn verzoek heeft mijn partner 112 gebeld en 5 minuten later kwam de ambulance. Omdat ik moeilijk te prikken ben, werd besloten fentanyl neusspray te geven tegen de pijn. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis ging de spoedarts mee in het verhaal van de huisarts. De volgende dag konden ze pas iets doen. Ik verging ondertussen weer van de pijn, het was een scherp, stekend en drukkend gevoel. De volgende dag waren de uitslagen goed, er was niets te zien op de echo. De gynaecoloog werd nog ingeschakeld in verband met de keizersnede die ik 4 weken ervoor had gehad. Ze hebben toen niet verder gekeken. Ik kreeg meerdere pijnstillers morfine, oxycodon ect. Niks hielp.”
Ik bleek een longinfarct te hebben
“Ik voelde me machteloos en ben, mede door een achterbuurvrouw die in het ziekenhuis werkt, gaan zoeken naar wat het zou kunnen zijn. Google wees mij op een longembolie. Dit heb ik aangegeven bij de verpleging en zij zouden de volgende dag de arts hiervan op de hoogte brengen. Op mijn verzoek werd vrijdagochtend een longfoto gemaakt. Hierop was niets te zien. Achteraf bleek dat logisch te zijn, want er zat vocht in mijn longen waardoor de longembolieën niet zichtbaar waren. ’s Middags werd er met contrastvloeistof een CT-scan van mijn longen gemaakt. De longarts kwam einde van de middag en vertelde mij eindelijk wat ik had. Door meerdere longembolieën heb ik een longinfarct gekregen. Ik kreeg bloedverdunners en mocht naar huis. Ik voelde mij als een zombie vol met medicijnen. Op mijn aandringen mocht ik toch nog een nacht in het ziekenhuis blijven.”
Stoppen met bloedverdunners
“De volgende dag ben ik weer naar huis gegaan. Het was fijn om weer thuis te zijn bij mijn dochtertje van 2 jaar en zoontje van 5 weken. Het was een spannende tijd. Ik kon niet veel en alles kostte mij teveel energie. Even een blokje om en ik was bekaf. In april 2022 mocht ik stoppen met de bloedverdunners, zonder een scan te hebben gehad. De tijd had zijn werk gedaan, werd er gezegd. Ik was het hier niet mee eens en het voelde ook niet goed, maar ik ben er in juni 2022 toch mee gestopt. In oktober 2022 kreeg ik weer zo veel pijn. Het waren dezelfde symptomen. Ik ben weer naar de huisarts geweest en ook de longarts kwam er weer bij. Uit een nieuwe scan bleek dat ik opnieuw een longembolie had. Ik had nooit van de bloedverdunners af mogen gaan.”
Longrevalidatie
“Met mijn energielevel ging het weer wat beter. Op mijn verzoek werd er in december 2022 weer een CT-scan gemaakt. Ik bleek chronische longembolie met ronde atelectase te hebben; onder in mijn rechterlong komt geen bloed meer. Ik gaf aan dat ik graag wilde revalideren in UMCG Beatrixoord. Hier kreeg ik gelukkig toestemming voor. In juni 2023 heb ik 9 weken poliklinische longrevalidatie gehad. Door sporten, zwemmen en groepsbijeenkomsten met lotgenoten kreeg ik weer wat energie. Dit heeft mij goed gegaan. Hierna kon ik werk in de ouderenzorg als helpende in een verpleeghuis weer oppakken en in november 2023 ben ik weer volledig aan het werk gegaan. Op 6 november 2023 werd er opnieuw een CT-scan gemaakt, wederom op mijn verzoek. Deze scan gaf geen nieuwe afwijkingen aan.”
Zekerheid
“De oorzaak van mijn longembolieën bleek de keizersnede te zijn. En de immobiliteit nadien. Er volgt nog een bloedonderzoek om een stollingsziekte uit te sluiten. De Trombosestichting heeft mij ook geholpen en de verhalen van mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt, zijn erg herkenbaar. Ik ben inmiddels 2 jaar verder en blijf voor altijd aan de bloedverdunners, wat mij ook wel zekerheid geeft.”
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
