Getroffen door een herseninfarct

Op haar veertigste wordt Marianne van der Togt uit Leidschendam getroffen door een herseninfarct. Gelukkig herstelt ze goed en ontzettend snel, al krijgt ze emotioneel nog wel ‘een duwtje’.

‘Soms vraag ik me wel eens af waar de bloedprop vandaan kwam en of er nog meer bloedproppen in mijn lijf zitten.’

Getroffen door een herseninfarct

Fit en sterk, zo voelde ik me destijds. Ik werkte graag en veel, soms wel 50 uur in de week. En dat ene weekend ben ik nog naar België gereden om hondenvoer te halen voor een hondenstichting waarvoor ik vrijwilligerswerk doe. Ik kruip die zondag in mijn bed en daarna is het een groot, zwart gat.

Lees hier de symptomen van een herseninfarct

Overloop

Maandagochtend kom ik niet opdagen op mijn werk. Als warehouse director, zeg maar manager van een magazijn, deed ik altijd de deur open voor collega’s. Ik word dus direct gemist. Mijn telefoon neem ik niet op. Een collega belt uiteindelijk mijn moeder. Mijn ouders, die naast me wonen, gaan me zoeken. Mijn vader ziet me als eerste liggen op de overloop in een comateuze toestand. Hij herkent meteen de verschijnselen van een beroerte: scheef gezicht, verlamd lichaamsdeel en verwarde spraak. Het is dan al 10.00 uur. Mijn wekker gaat om 7.00 uur; ik moet dus zeker 3 uur zo gelegen hebben.

Overlevingskans

De ambulance is er snel en in het HMC Westeinde kan ik direct terecht op de speciale stroke-unit. Ik blijk een bloedprop in het linkergedeelte van mijn hersenen te hebben. Hierdoor is het rechterdeel van mijn lichaam verlamd. De artsen geven me een overlevingskans van 50 procent. Ze geven me via een infuus stolseloplosser (trombolyse), dat zo snel mogelijk na de eerste symptomen moet worden toegediend. Daarmee nemen ze een gok, want ze weten niet hoe lang ik op de overloop heb gelegen. Omdat het medicijn niet voldoende werkt, verwijderen ze de bloedprop operatief via een dun slangetje (katheter) van de lies naar de hersenen. Met een soort grijpertje haalt de arts de prop weg (trombectomie).

Rechterhand

Ik heb behoorlijk tegengestribbeld. Om me onder narcose te krijgen moeten ze me zelfs vastbinden. Maar nog altijd in comateuze toestand, ik maak geen contact. Tot dinsdagavond. Mijn broer zegt gedag en ik steek opeens mijn rechterhand op om te zwaaien. Dat is de aftrap van mijn razendsnelle herstel. Woensdag staat mijn gezicht weer in gewone stand en kan ik mijn rechterbeen en rechterarm weer bewegen. Gauw daarna kan ik lopen en zelf douchen, tot verbazing van de artsen. Vrijdagmiddag mag ik naar huis.

De pil en roken

Een duidelijke oorzaak voor mijn herseninfarct is er niet. Waarschijnlijk was het de combinatie van de anticonceptiepil en roken. Met beide ben ik gestopt. Ik kreeg de cholesterolverlager simvastatine en bloedplaatjesremmer clopidogrel. Met de cholesterolverlager ben ik weer gestopt. Daar werd ik misselijk van, waardoor ik geen eetlust had en 12 kilo was afgevallen. Clopidogrel moet ik de rest van mijn leven slikken. Gewoon elke dag een pilletje, tegelijk met wat andere pillen. Heel gemakkelijk en gelukkig zonder bijwerkingen.

Marianne van der Togt (41 jaar) herstelt na een herseninfarct lichamelijk goed en snel.

Wanneer mag ik weg?

In het ziekenhuis heb ik absoluut geen angst ervaren. Het enige dat me bezighield was de vraag: wanneer mag ik hier weg? Want langdurig revalideren, daar had ik geen zin in. Ik ben een echte controlfreak. Het idee dat ik daar nog lang moest blijven, vond ik maar niks. Lichamelijk ben ik inmiddels zo goed als volledig hersteld. Wel merk ik dat de fijne motoriek aan de rechterkant nog iets trager is, bijvoorbeeld met schrijven. En soms voelt het alsof ik in een duikhelm leef, in een soort van bubbel. Maar ach, dat went.

Geen zeikerds

Emotioneel heb ik nog wel een duwtje gekregen. Ik ben wat directer geworden. Voorheen liet ik mensen mopperen en zeuren, maar nu zeg ik daar snel wat van. Ik heb geen zin in zeikerds, daarvoor is het leven te kort. Dat is lastig voor mijn omgeving en dus ook voor mij. Collega’s wisten niet goed hoe ze met mij moesten omgaan toen ik na zes weken weer ging werken. Het gevolg was dat ik na een half jaar een burn-out kreeg. Nu zit ik thuis in de ziektewet. Achteraf gezien had ik tijdens mijn re-integratie meer begeleiding en feedback moeten krijgen.

Vertrouwen

Hopelijk kan en wil ik straks weer gaan werken. Ik ben een positief mens, dus ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. Soms vraag ik me wel eens af waar de bloedprop vandaan kwam en of er nog meer bloedproppen in mijn lijf zitten. Maar lang daarover piekeren doe ik niet. Ik vind mijn leven veel te mooi om stil te blijven staan. Ik ben een levensgenieter, dat was ik en dat blijf ik.’

Doneer voor onderzoek

Meer informatie over trombose en hersenen

In deze brochure leest u meer over:

✓ Verschillen tussen beroerte, TIA, CVA en herseninfarct
✓ Wat is trombose
✓ Oorzaak van trombose
✓ Symptomen van trombose
✓ Hoe herken je een trombose