13 november 2024

Maryse kreeg kuitvenetrombose door de pil

Maryse (22) was 20 toen zij na zes jaar gebruik van de anticonceptiepil kuitvenetrombose kreeg. Achteraf bleek dat dit kwam door een combinatie van de anticonceptiepil en de lange vlucht die zij maakte.

Kuitvenetrombose
‘Mijn ervaring met trombose begon op 7 juni 2023, de dag dat ik de diagnose ‘diep veneuze trombose’ kreeg. Achteraf, na een second opinion, bleek het een ‘kuitvenetrombose’ te zijn geweest.

Het begon in het vliegtuig met een gevoel dat leek op kramp, alsof ik in mijn slaap (zittend in het vliegtuig) kramp had gehad en dit de ‘napijn’ was. Op dat moment dacht ik er niet zoveel van, al vond ik het wel vervelend. De eerste twee dagen in Bali had ik geen pijn, maar daarna kwam het gevoel ineens terug en leek het constant alsof mijn kuit elk moment in de kramp kon schieten. Omdat ik maar vijf dagen op Bali was, vloog ik kort daarna weer terug. Voor de terugvlucht had ik al het gevoel dat er iets niet in orde was, dus boekte ik een gangpadstoel en liep ik ieder uur een rondje door het vliegtuig.’

Een behoorlijke schok
‘Eenmaal thuis liet het gevoel van die vreemde pijn me niet los, dus besloot ik de volgende dag naar de dokter te gaan. Ik ken mijn lichaam goed en voelde dat deze pijn anders was dan normaal. Ik wilde gewoon zeker weten wat er aan de hand was.

De huisarts dacht dat het misschien een verrekte spier was, vooral omdat mijn been er normaal uitzag en ook hetzelfde aanvoelde. Toch drong ik aan op een bloedonderzoek. Gelukkig maar, want mijn bloedwaarden bleken inderdaad verhoogd. Ik werd meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een spoedecho, en daar kreeg ik het nieuws: ik had trombose. Dat was een behoorlijke schok, want ik had nooit gedacht dat zoiets me op deze leeftijd kon overkomen.

Volgens de arts was mijn trombose waarschijnlijk het gevolg van een combinatie van factoren: ik slikte de anticonceptiepil en had tijdens de lange vlucht weinig bewogen (want ja, de hele vlucht slapen bleek achteraf niet zo’n goed plan).’

Impact
‘De impact was groot. Sporten kon ineens niet meer en autorijden mocht ik ook niet vanwege de risico’s in deze eerste fase. Thuiswerken werd de enige optie, maar zelfs dat was zwaar omdat ik zo weinig energie had. Het herstel verliep langzaam: ik moest alles stap voor stap opbouwen, van sporten tot simpele dingen zoals boodschappen doen. Alles kostte energie of veroorzaakte pijn.

Fysiek merkte ik het continu. Mijn been deed eigenlijk altijd pijn en slapen werd een uitdaging; ik kon alleen liggen met mijn been omhoog. Mentaal was het ook zwaar. Het was moeilijk om te accepteren dat mijn leven niet meer zo zorgeloos zou zijn als voorheen. Ik moest nu met dingen rekening houden waar ik eerder nooit over nadacht.’

Lotgenoten
‘De Trombosestichting heeft me in die beginperiode enorm geholpen. Op hun website vond ik verhalen van lotgenoten en praktische informatie over trombose. Dat gaf me echt steun; ik voelde me minder alleen en kon beter begrijpen wat me overkomen was.

Ik hoop dat mijn verhaal anderen kan helpen om goed op de signalen van hun lichaam te letten en snel hulp te zoeken als er iets niet goed voelt. Mijn belangrijkste advies: luister altijd naar je lichaam en vertrouw op je gevoel.’