13 november 2024

Nienke kreeg een trombosebeen door de pil

Nienke (22) gebruikte twee jaar de anticonceptiepil toen ze als 19-jarige een trombosebeen kreeg.

Diep veneuze trombose
‘Op 15 april 2022 kreeg ik de diagnose van een trombosebeen. Het begon met een soort groeipijn in mijn been, waar ik eerst niet veel aandacht aan besteedde. De avond voordat de diagnose werd gesteld, liep ik met mijn beste vriendin naar huis en moest ik bijna om de meter stoppen vanwege de pijn. Thuis zagen we dat mijn been, van mijn enkel tot mijn lies, behoorlijk opgezwollen was.

De volgende ochtend was mijn been nog dikker en had het een paarse en rode kleur gekregen. Op advies van mijn moeder ging ik naar de dokter en mijn vriendin ging mee. Toen ik daar aankwam, zag ik de bezorgde blik van de dokter en realiseerde ik me dat er echt iets mis was. De dokter verwees me direct door naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis werd een echo gemaakt en de arts vermoedde diep veneuze trombose (DVT). Ik werd meteen doorgestuurd naar de spoedeisende hulp. Daar besefte ik pas echt hoe serieus het was. Er werden allerlei tests afgenomen en vragen gesteld. Daarna volgde een lange wachttijd op de uitslagen. Uiteindelijk werd de vermoedelijke diagnose bevestigd: diep veneuze trombose in mijn linkerbeen. Er gingen zoveel vragen door mijn hoofd, vooral de vraag hoe dit kon gebeuren. Ik kreeg snel antwoord: het werd veroorzaakt door de anticonceptiepil.

Na wat twijfel of ik naar huis mocht of niet, mocht ik uiteindelijk toch naar huis. Omdat het risico bestond dat de trombose naar mijn longen zou doorschieten, moest ik goed in de gaten gehouden worden. Ik kreeg een voorraad bloedverdunners en een steunkous tot aan mijn lies. Het was een intense en beangstigende ervaring, maar ik ben dankbaar voor de snelle hulp en de steun van mijn familie en vrienden.’

Geleidelijk herstellen
‘Ik heb ongeveer een maand in de ziektewet gezeten omdat ik niet kon staan, zitten of lopen. Liggen was eigenlijk de enige comfortabele positie, maar zelfs dat was niet ideaal. Langzaam maar zeker moest ik weer in beweging komen. Het begon met eenvoudige oefeningen, zoals het bewegen van mijn voet. Naarmate het herstel vorderde, kon ik elke week een stukje verder lopen.

Momenteel ervaar ik nog steeds hinder tijdens het sporten, bij het lopen van lange afstanden en bij langdurig staan. Mijn benen voelen vermoeid en zwaar aan, wat mijn dagelijkse activiteiten soms bemoeilijkt.’

Impact onderschat
‘Ik heb de impact van trombose enorm onderschat. Sinds de diagnose is mijn vertrouwen in mijn lichaam eigenlijk nooit meer hetzelfde geweest. Elke keer dat ik een pijntje in mijn been voel, bekruipt me toch weer de angst dat de trombose terug zal keren.

Het is verontrustend om te zien hoe weinig mensen zich bewust zijn van trombose en de ernst ervan. Net zoals ikzelf een paar jaar geleden, weten veel mensen niet wat de gevaren van trombose zijn en negeren ze mogelijke symptomen of risicofactoren. Het is een kwestie die meer publiekelijke aandacht verdient. Door het delen van mijn ervaring hoop ik dat anderen zich meer bewust worden van de risico’s van trombose en het belang van preventie en vroegtijdige behandeling.’

Gemeenschap
‘Voor mij betekent het werk van de Trombosestichting veel. Door de verhalen die de Trombosestichting deelt, realiseer ik me dat ik niet de enige jonge persoon ben die te maken heeft met trombose. Trombose leek mij iets wat voornamelijk ouderen en mensen met ernstige gezondheidsproblemen zou treffen. Na mijn eigen ervaring twee jaar geleden, ben ik me er elke dag op pijnlijke wijze bewust van dat dat niet zo is.

Door de inspanningen van de Trombosestichting, heb ik ontdekt dat er veel meer mensen zijn, van allerlei leeftijden en achtergronden, die de angst en pijn van trombose hebben ervaren. Het stelt me gerust dat ik deel uitmaak van een gemeenschap die begrijpt wat ik heb doorgemaakt en me ondersteunt in mijn herstelproces.’