4 februari 2020
Nina (22) kreeg een sinustrombose
Nina dacht dat ze gewoon weer hoofdpijn had en nam twee pijnstillers. Ze werd echter zo beroerd dat ze op de grond moest gaan zitten. Vanaf dat moment wist ze niets meer. Een paar dagen later werd ze wakker in het ziekenhuis in Dordrecht.
Wel vaker hoofdpijn
“Voordat ik sinustrombose kreeg, had ik best vaak een vervelende hoofdpijn. Maar ik had wel vaker hoofdpijn dus ik keek er niet zo raar van op toen het weer begon. In mijn geval is het zo dat ik twee pijnstillers in neem en m’n hoofdpijn snel weer weg is, wat ook op dat moment weer zo was. De avond toen ‘het’ begon, had ik de hele dag in Den Haag gewerkt. Het was een lange dag en ik was na afloop ook vrij moe. Daarnaast had ik ook wéér hoofdpijn, maar ik keek er niet raar van op omdat ik een lange dag achter de rug had.”
Epileptische aanval
“Na het avondeten stapte ik onder de douche en ik merkte dat ik een beetje misselijk, duizelig en licht in mijn hoofd werd. Toen ik eenmaal uit de douche was begon ik mij echt enorm beroerd te voelen en ben ik op de grond gaan zitten voordat mijn hele lichaam hard begon te trillen, wat een epileptische aanval bleek te zijn (ik heb voorheen nog nooit epilepsie gehad). Vanaf dat moment herinner ik mij helemaal niks meer wat er daarna gebeurd is. De volgende ochtend sliep ik lang uit en mijn moeder kwam even kijken of het goed ging na het voorval van de avond er voor. Ik schijn een beetje wazig geweest te zijn dus mijn moeder ging een glas sap halen en even de huisarts bellen voor een afspraak. Toen ze eenmaal mijn kamer weer binnen kwam lopen, zag ze mij op de grond naast mijn bed liggen met een volledig paars gezicht (vanwege een epileptische aanval). Mijn moeder belde gelijk mijn vader en 112 voor een ambulance.”
Wakker op de IC
“Een paar dagen later werd ik wakker op de IC in het ziekenhuis in Dordrecht, waar ik nog steeds niet alles van weet, hooguit een paar kleine beetjes omdat ik in een soort van halve slaap lag. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar wat ik wel weet is dat ik enorm veel aan het schreeuwen en enorm boos was (wat achteraf normaal blijkt te zijn met mensen die hersenschade oplopen). Toen ik eenmaal weer volledig, of voor een groot deel, wakker en bij zinnen was, werd mij uitgelegd wat er precies met mij gebeurd was. Ik bleek meerdere epileptische aanvallen gehad te hebben, ik was tijdelijk verlamd aan de gehele linkerkant van mijn lichaam, ik had een enorm hoge hersen/oogdruk, er zaten een aantal bloedpropjes vast in mijn hersenen en ik heb ook nog een mini herseninfarct/bloeding gehad. Dit kwam allemaal door een te hoog gehalte oestrogeen (via de anticonceptiepil) en overgewicht.”
Drain in mijn rug
“Ik heb een goede drie weken in het ziekenhuis gelegen, waarvan ongeveer een week in het Erasmus MC omdat men daar een procedure kon uitvoeren die niet in het andere ziekenhuis gedaan kon worden. In het Erasmus kreeg ik een tijdelijke drain in mijn rug om de hersendruk te verlagen. Ik heb een week plat op mijn rug gelegen en ik mocht ook niet opstaan of mezelf wassen. Toen de drain eenmaal uit mijn rug was en ik weer mocht proberen te lopen, leek ik net een pasgeboren veulentje dat waggelt op de kleine pootjes omdat ik gewoon geen spierkracht meer had na die week.
Maar toen ik eenmaal uit het ziekenhuis was, was dat de grootste opluchting die ik ooit heb mogen ervaren. Op sommige momenten mis ik het ziekenhuis ook wel omdat er zeer vriendelijke en behulpzame mensen werkten die altijd voor mij klaar stonden.”
Littekenweefsel
“Inmiddels ben ik wel weer volledig hersteld en ik heb vrijwel geen restklachten meer. Het enige wat ik nog wel heb, is epilepsie voor de rest van mijn leven. Omdat ik littekenweefsel op mijn hersenen heb, kan dat ervoor zorgen dat als ik met mijn medicijnen zou stopen, ik gelijk weer kans zou hebben op een insult. Daarnaast heb ik ook een levenslange ban op de anticonceptiepil of andere anticonceptiemiddelen waar oestrogeen in zit.”
‘oh dat overkomt mij toch niet’
“Dit hele gebeuren heeft wel echt een impact op mijn leven gehad. Je denkt vaak dat als je de bijsluiter van bepaalde geneesmiddelen leest van ‘oh dat overkomt mij toch niet’, dat dacht ik ook toen ik aan de anticonceptiepil begon en toen gebeurde dit. Het maakte mij wel een stuk alerter op het feit dat het leven zo voorbij kan zijn, hoe jong je ook bent. Soms heb ik het er nog best moeilijk mee. Als ik eraan terugdenk dan komen al die gevoelens van die drie weken weer naar boven en ook naar buiten in de vorm van tranen, etc. Ik heb gelukkig hele fijne mensen om mij heen die mij daar mee helpen en daar ben ik ook zeer dankbaar voor.
Inmiddels ben ik op weg naar een betere gezondheid. Ik ben bezig met het verliezen van gewicht, meer bewegen en ik let meer op mijn voeding. Nu we eenmaal ook weer een tijdje verder zijn, merk ik ook dat ik mij weer beter begin te voelen en mijn lichaam zich weer op het juiste spoor bevindt.”
Toegevoegde waarde
“De Trombosestichting heeft mij inzicht gegeven en wat ik nou precies heb gehad. De informatie die ik gevonden heb op de website was voor mij best van toegevoegde waarde in de periode die ik in het ziekenhuis lag en ook voor daarna.”
Trombose magazine
Meld u aan voor het gratis Trombose magazine en ontvang 3 keer per jaar informatie over de risico’s en behandeling van trombose.
In het magazine leest u onder andere:
✓ Patiëntenverhalen
✓ Tips
✓ Nieuws
✓ Resultaten
