Gesprek in de LAURA-fauteuil: Robin (21) kreeg trombose door de pil

Robin van de Lagemaat (21 jaar) kreeg trombose door de pil. Ze kreeg in 2018 een sinustrombose, ofwel een bloedprop in de aderen van de hersenen. Daarbij kreeg ze ook nog een hersenbloeding en een epileptische aanval.

Ik heb pech gehad, maar ook veel geluk.

“De afgelopen maanden deed ik mijn scriptieonderzoek bij het Erasmus MC. Het was bijzonder om met een toegangspasje door het gebouw te lopen. In 2018 lag ik er als patiënt.

Ik was 18 toen ik ineens ziek werd. Ik kreeg hoofdpijn, kon alleen maar in het donker liggen en ik hield geen eten binnen. De huisarts dacht aan buikgriep. Ik kreeg medicatie tegen de misselijkheid en de hoofdpijn verdween. Een paar dagen later werd ik ’s nachts wakker en voelde ik de rechterkant van mijn lichaam niet meer. Ik belde naar mijn ouders die beneden sliepen. Zij belden 112.”

In de ambulance kreeg ik epileptische aanvallen.

“Ze moesten op een gegeven moment stoppen, omdat ze ook de hulp van de chauffeur nodig hadden. Voor mijn moeder vind ik het nog steeds heftig dat ze daarbij was. Ik was zelf buiten bewustzijn. Achteraf bleek dat mijn eerdere hoofdpijn door een hersenbloeding was verdwenen. De druk was toen weg. Eerst zat er een bloedstolsel vast in een afvoerende ader van mijn hersenen, en daardoor ontstond de hersenbloeding. Het was een sinustrombose door de anticonceptiepil en een erfelijke stollingsafwijking.”

Trombose door de pil? Je denkt: dat overkomt me niet.

“Als je bij de huisarts de pil haalt, hoor je dat er een hele kleine kans is op trombose. Je denkt: dat overkomt mij niet. En zeker niet zo heftig. Ik ben niet tegen de pil, maar ik hoop wel dat meiden door mijn verhaal iets meer te weten komen over de risico’s.

In het revalidatiecentrum zag ik mensen die ook een hersenbloeding hadden gehad. Die waren er vaak zoveel slechter aan toe. Ik heb pech gehad, maar ook geluk. Ik heb een hele lieve zus en ouders die me steunen. Soms zeggen ze: ‘Joh, Rob, doe even wat rustiger aan’. Ik begrijp hun zorg. Zelf heb ik niet altijd een rem.”

Ik moet soms ineens dingen afzeggen.

“Toen ik dit kreeg, was ik eerstejaars gezondheidswetenschappen. In het begin kon ik er niet bij als studiegenoten klaagden over – in mijn ogen – niet belangrijke dingen. Nu heb ik dat niet meer. Zij hebben dit niet meegemaakt en dat gun ik ook niemand. Wat soms wel lastig blijft, is dat ik niet zoveel energie heb als mijn vrienden. Ik moet soms ineens dingen afzeggen.

Tijdens mijn stage bij het Erasmus MC heb ik een van de artsen gemaild om hem te bedanken. Hij zei destijds: ‘Het komt te paard en gaat te voet.’ Dat heeft mij en mijn ouders echt geholpen als we er even doorheen zaten.

Nu ben ik net klaar met mijn bachelor. Ik moest de stof soms vaker herhalen voor die bleef hangen, maar ik heb het gewoon gehaald. Dat voelt echt als een mijlpaal.”

Ook praten in de LAURA-fauteuil?

Laura was 17 toen ze overleed door een longembolie. Haar droom? Iets teweeg brengen met haar designs. Haar ouders en medestudenten brachten daarom postuum de LAURA-fauteuil uit, naar haar ontwerp.

In elk magazine vertelt iemand in de stoel over leven met trombose en antistollingsmiddelen. Wilt u een keer geïnterviewd worden? Mail tsn@trombosestichting.nl met als onderwerp ‘LAURA-fauteuil’.